گاز مشترک در کیسه های تراشه بیشتر نیتروژن و دی اکسید کربن است. بخار آب موجود در هوا باعث می شود که تراشه ها شکنندگی خود را از دست بدهند. اکسیژن مواد خاصی را در تراشه اکسید کرده و باعث خراب شدن آنها می شود. نیتروژن از نظر شیمیایی بی اثر است ، تمیز ، غیر سمی و خشک است و معمولاً به عنوان گاز محافظ استفاده می شود. پس از پر شدن از نیتروژن ، چیپس ها از هوا جدا می شوند ، این می تواند اطمینان حاصل کند که چیپس ها برای مدت طولانی تغییر رنگ و طعم نخواهند داد ، و خوردن آن بی خطر است. نسبت دی اکسید کربن بیشتر از 20٪ است که می تواند برای جلوگیری از تولید مثل باکتریها و اکسیداسیون خود غذا نیز استفاده شود.

 علاوه بر این ، همه ما می دانیم که چیپس غذایی بسیار شکننده است. اگر شما به راحتی تراشه های سیب زمینی را در یک کیسه پلاستیکی بسته بندی قرار دهید ، پس از حمل و نقل خشن ، با بدست آوردن مشتری ، آنها به یک کیسه باقیمانده خرد شده تبدیل می شوند. بنابراین ، تورم بسته بندی پلاستیکی وظیفه دیگری برای جلوگیری از خرد شدن تراشه ها دارد. به این ترتیب ، مهم نیست که روند حمل و نقل ناهموار باشد ، یا شلوغ باشد ، کیسه تراشه سیب زمینی پر از نیتروژن به راحتی خرد نمی شود. به عبارت دیگر ، کیسه بسته بندی پر از گاز نقش بافر و محافظ دارد.

 و نیتروژن سبکتر از هوا است و چگالی کمی کمتری دارد. استفاده از نیتروژن به عنوان گاز پر کننده نه تنها می تواند وزن غذا را کاهش دهد ، بلکه هزینه های حمل و نقل را نیز کاهش می دهد.

 البته یک دلیل بسیار مهم دیگر نیز برای پر کردن کیسه با ازت وجود دارد. در مقایسه با بسته بندی های خرد شده ، یک بسته تراشه برآمده از نظر بصری باعث می شود مصرف کنندگان احساس کنند این یک تراشه بزرگ کیسه ای است و مقرون به صرفه است و آنها تمایل بیشتری به پرداخت هزینه آن دارند.

 به طور کلی ، هدف از پر کردن کیسه تراشه با نیتروژن جلوگیری از خرد شدن ، رطوبت و اکسیداسیون و گرفتن روانشناسی مصرف کنندگان است.